کشمکش

هر چند که پیچیده به می چون رگ تلخی در کشمکش از رنج خمارست دل ما

شادم به خیالت که ز تابم به در آورد از کشمکش حسرت خوابم به در آورد

بزم در کشمکش بیم و امید است هنوز همه را بی خبر از گردش افلاک انداز

نشود زخم زبان خار ره گرمروان ریگ بر کشمکش خار مغیلان خندد

فارغ از کشمکش عشوه جنونی دارم پشت پایی به سر کوه و بیابان زده‌ای

محمل طراز کشمکش دهر عبرتیست ماییم خواه آمده و خواه رفته‌ایم

کشمکشِ عشق ندیده هنوز لَذَّت مستی نچشیده هنوز

اعضا همه در کشمکش لذت دردند زین عشق خداساز که گردیده نصیبم

از چه دلش در تپش افتاده است حوصله در کشمکش افتاده است

بابی انت و امی: از گزارش دارالخلافه همه چیز را نوشتید مگر شاهزاده سادات که اسمی ازو در تحریرات سرکار ندیدم و حال آن که همان روزها کشمکش او وملک بوده و بشاهنشاه رسیده، من فرستاده بودم چون شوهرش از آستانه امام دور نمیشود، خودش هم این جا بیاید، او قیل و قال خرج مکه و قرض سابق داشته. طهران بودن او آخر مایة مرارت خواهد شد. خدا آسان کند دشوار ما را، و برخوردار دارین کند شاهزاده خودمان را. همان دعای من در پای مرقد مطهر ان شاءالله مستجاب شود بس است. دعای شما در باب سهراب خان مستجاب شد و کیف مستجاب فی الواقع از حضیض خاک باوج افلاکش رسانید.