کریزی

لیلی به دو زلف و مشکبیزی مجنون به دوچشم اشکریزی

دل ریشم نمکخوار لب توست نمکریزی بر او کار لب توست

طاعت شوریدگان را قبله جای دیگرست رو به وقت اشکریزی سوی جیحون می‌کنم

به غیر از اشکریزی نیست شبها بی توام کاری اگر چون شمع مجلس تا سحر بیدار می مانم

دارک فارست به کریزی استون و زن باخته‌است و تخمین زده‌می‌شود که به قدرت مشابهی از کریزی استون و زن برسد.

نگویی بی‌اثر دیگر کلیم این اشکریزی را ز بختم گریه آخر هم سیاهی برد و هم شوری

چه سود از اشکریزی سر بزانوی غم ار ننهی ندارد اجر چندانی وضوی بی‌نمازست این

زخمی که بد آموز نمکریزی اشک است خرسند به صد خنده ناسور نگردد

صبحدم گرد درت کار سپهر اشکریزی بود از گرمی مهر