کرپا

نه کرپاس جایی درید آن گروه نه مردم شدی از کشیدن ستوه

دگر آنک دیدی ز کرپاس نغز گرفته ورا چار پاکیزه مغز

به لب دلستان و به رخ فرخی فروزنده ر‌ای شکرپاسخی

چنان چارسو از پی پاس را کشیدند زانگونه کرپاس را

آن شکرپاسخ نباتم می‌دهد و آنک کشتستم حیاتم می‌دهد

از شکرپاشی کلک تو فروغی پیداست که به خاطر هوس آن لب شیرین داری

مدتی غلطیده ئی اندر حریر خو به کرپاس درشتی هم بگیر

تا لعل لبت گشت به شیراز شکرپاش شد عقرب جرار همه شکر اهواز

گر تو میدانی حسابش را درست از حریرش نرم تر کرپاس تست

سخنوری که عبارات روشن خوش او چو ابر و بحر شکرپاش و گوهرافشان است