معنی کلمه کرفس در لغت نامه دهخدا
موبه مو و ذره ذره مکر نفس
می شناسیدند چون گل از کرفس.
کَرَفس
گیاهی علفی و دوساله، با نام علمی Apium graveolens، متعلق به خانوادۀ چتریان. این گیاه به حالت وحشی در زمین های شور و در کنار منابع آب شور می روید. امروزه، به علت اهمیت خوراکی آن، در بسیاری مناطق کشت می شود. قرن هاست که از ریشۀ این گیاه در رفع آب آوردن انساج، نقرس، رماتیسم و امراض دیگر استفاده می کنند. طعم کرفس (کرفس آبی، کرفس الماء) تند است و در برخی مناطق، برگ های کرفس زراعی را می پوشانند تا کمتر تند شود. کرفس الجبل گونه دیگری از همین خانواده با نام علمی Levisticum officinale است که به صورت چاشنی غذا مصرف می شود و بویی شبیه کرفس دارد. کرفس کوهی یا بادیان کوهی نیز گیاهی از همین خانواده با نام علمی Bupleurum falcatum است. میوۀ این گیاه، بویی خوب و طعمی نسبتاً شیرین دارد و به منزلۀ ملیّن، بادشکن، و مقوی کبد و معده به کار می رود.