کرسی

خوشا سری که سرگشتگی رهانندش به کرسی از سرزانوی خود نشانندش

آسمان یک خیمه ی کوتاه تو عرش و کرسی پایه ای از کاه تو

به عرش و کرسی و طوبی و سدره و کوثر به محشر و عرصات و بهشت و لوح و قلم

همه کاخ کرسی زرین نهاد به پیش اندر آرایش چین نهاد

ولی حزب موفق به کسب کرسی در مجلس نشد.

چون کرسی وجود بر آن پایه قائمست شد ایمن از زوال و فنا ملک لایزال

نشسته روز و شب بر کرسی نور بخفض و رفع از حق است مأمور

بدری که چرخ و انجم دودش بسده بوسی بدری که عرش و کرسی سزدش بپاسبانی

برترند از عرش و کرسی و خلا ساکنان مقعد صدق خدا

عرش و کرسی را به درگاه جلالت التجا ملک هستی را بذیل کبریایت اعتصام

عرش و کرسی در دل است اما چه سود کاین دل بیحاصل از خود غافل است