کردگار

چنین دارم اومید از کردگار که پیروز باشی تو در کارزار

همی نالید پیش کردگارش گه از بخت سیاه و گه ز یارش

بروی فرخشان باد جاودان جاوید ز ما سلام و تحیت ز کردگار درود

تا توانی حاجت مسکین برآر تا برآرد حاجتت را کردگار

روزیت داد نُه مه از خونی کردگار حکیم بی‌چونی

زنی، لیک بر مردم روزگار چو جد و پدر حجت کردگار

ور ندهی داد کردگار به طاعت بر تو کسی نیست جز که هم تو ستمگار

وز عون کردگار جهان همچو دو ملک یسر است بر یسار تو و یمن بر یمین

آب می شد از گناه دیگران آزرم او آیتی از رحمت حق بود و عفو کردگار

بدو گفت مشکور کای نابکار بداندیش دین دشمن کردگار