کذاب

وان زن کذابه بگشوده زبان عجز و لابه دارد و آه و فغان

نام تو کذاب خواهم زد رقم تابمانی تا قیامت متهم

ای کاش که کذاب و منافق شدمی زانک این جمله ز صدق دل و تصدیق لسان است

نشنیدی تو این حدیث صواب؟ از نبی: «کل مدع کذاب»

اعذب الشعرا کذبه گویند شعر او عذب بی واو کذاب

لا یَسْمَعُونَ فِیها ای فی الجنّة «لَغْواً» باطلا من الکلام «وَ لا کِذَّاباً» یعنی: و لا تکذیبا، ای لا یکذّب بعضهم بعضا. قرأ الکسائی: «کذابا» بالتّخفیف مصدر کاذب، ای لا یکذب بعضهم مع بعض.

اگر دگر شعرا کاذبند باکی نیست بنظم مدحت تو نیست سوزنی کذاب

اگر زشمع شکایت کنی تو پروانه برو برو که بدعوی عشق کذابی