کدیه

گفته بودم که کدیه‌ای نکنم اندرین خدمت از کثیر و قلیل

روچشم حق بینی زحق باعجزوزاری کدیه کن زانرو که استدلال تو نفزاید الا وهم و شک

بوسی خوهم وگر ندهی باز نیایم زین کدیه که کار من درویش چو زر کرد

با چنین دخل و خرج از کرمت نکند کدیه، پس چه کار کند؟

هم ما کدیه کرده ازآن چهره نور روی هم ابر وان خواسته زین چاکر آب چشم

آن کس که به کدیه روزگارش گذرد در روسیهی لیل و نهارش گذرد

بیست کرت هر شب و روز آن گدا بهر کدیه می شدی تا آن سرا

خواستن کدیه است خواهی عشر خوان خواهی خراج زانکه گر ده نام باشد یک حقیقت را رواست

شیخ روزی چار کرت چون فقیر بهر کدیه رفت در قصر امیر

از بهر جامه کهن و نان خشک من زینجا کدیه ایست وز آنجا رعایتی