کحل

تا کند کحل بصر مردمک دیده ما کرد از خاک رهت چشم گهربار طمع

چنین گفت کایمن مباشید کس از این هفت هندوی کحلی جرس

مطلعی از مطلع طبعم برآمدکز فروغ مهر را در چادر کحلی نهان می‌آورد

شه سریر نبوت محمد عربی که خاک درگهش افلاک راست کحل بصر

و قبوله فرشات معارا الامعارا یسود کحلی کل اماء

از وجود این صنایع دیده را کحلی بساز گر همی در چشم عبرت توتیا‌یی بایدت

خسروان را حلقۀ حکم تو گشته گوشوار شاه سلغرشاه را دیدار تو کحل البصر

ای خاک سر کویت، کحل الصبر عاشق! از چیست نمی پرسی، از کس خبر عاشق

راز هر سینه به بینم چو می از شیشه کلیم ز در میکده تا کحل بصر یافته ام

چو گرد خاک پایش آسمان یافت کواکب پردهٔ کحلی از آن یافت