کجروی

در خم قتلست ما را گر فلک از کجروی پا نهادن بر سرش را راست ما هم در خمیم

بیرون نرود کجروی ازطینت گردون این دیو محال است ازین شیشه برآید

ز بس کجروی کرد در انجمن بجوشید زین غصه، خان حسن

بهانه کجروی و حیله سازیست بهانه نی طریق راست بازیست

توانم آنکه ترا مهربان خود سازم ولی بکجروی بخت واژگون چکنم

راستی کجروی چرخ فزون گشت کجاست دست اختر شکنی پای فلک فرسایی

ای چرخ کج نهاد بما راست چون شوی جز کجروی چو هیچ ترا در نهاد نیست

هر کز سر کجروی به درگاه آید هرچند به گاه آمده بیگاه آید

خصمی چو کجروی همه جا در رکاب اوست افلاک را به دشمنی ما چه حاجت است؟

گناه کجروی توست ناامیدی تو که تیر راست خطا کمتر از نشانه شود