کجرو

سحرگاهان برغم چرخ کجرو کر عناالکاس من صفو الدنانی

می شود از تنگدستی نفس کجرو مستقیم در ره باریک گردد پیچ وتاب مارکم

سفله را بیدستگاهی خضر ره راستی‌ست این پیاده کجروی نگرفت تا فرزین نشد

کجروی در کیش ما کفرست صائب چون خدنگ از چه دایم در کشاکش چون کمان افتاده ایم؟

آغاز مکن کجروی ای دوست که هر کار بیرون رود از راستی انجام ندارد

ناچار امید کج رود چون من در گنبد کجرو کیان بندم

نیست ممکن چرخ کجرو راست گردد با کسی راستی چون تیر جستن از کمان بی حاصل است

هر که بر حرفم نهد انگشت، ریزد خون خویش کشته گردد مار کجرو چون گذارد پا به راه

عارفان تلخ لب خود به شکایت نکنند کجروی های فلک گردش جام است اینجا

ز کجروی نبرد هیچ کس به مقصد راه که تیر را بجز از راستی عصایی نیست