کتاره

(دلیر می روی از پی سیاه چشمان را کتاره نگهت بر جگر نیامده است)

تا کی بقصد جان ما زلفش کشد باد صبا ایکاش از آن زلف دوتا ما را رسد یکتاره هم

بکُشت آن طفل را در گاهواره پس آنگه برد آن خونین کتاره

کم از یک ساعت از زخم کتاره سه تن کردند ده کس را دو پاره