کتابخوان

او گاهی به مسجد می­رفت، کتاب­های مسجد را مرتب می­کرد و کتاب می­خواند. این دوران و رفت و آمد به کتابخانه مسجد در تقویت شوق او به کتابخوانی بسیار اثرگذار بود.

آنوبی جایگاهی برای کتابخوانان است تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، مجموعه کتاب‌هایشان را با یکدیگر به اشتراک بگذارند، با یکدیگر مشورت کنند، نقدهایشان را منتشر کنند و کتاب‌هایشان را بفروشند .

امّا چه شد که او وارد فعالیت­های قصه­خوانی برای کودکان شد؟ از کودکی تا نوجوانی، همیشه افرادی سر راهش قرار گرفته­اند که او را به کتابخوانی تشویق ­کرده­اند. او هم در بزرگسالی تصمیم می­گیرد که با قصه­خوانی امید را در دل کودکان روستا زنده نگه دارد و مسیر آن­ها را به سوی دانایی و توانایی هموار سازد.

طولی نمی­کشد که متوجه شود این کار آن چیزی نیست که او می­خواسته است. از سال 1392 شروع می­کند به برنامه ­ریزی برای بچه ­ها. در این زمینه تجربۀ قصه­ خوانی­های او برای کودکان آپارتمان­شان در شهر قم یا بچه­ های فامیل یا بچه­ های خودش به او کمک زیادی می­کند. او برای پسرش حسین مرتب قصه می­خواند و کتاب می‌خرید.  عشقی که او به کودکان و کتابخوانی برای آنان دارد مربوط به امروز و دیروز نیست. چیزی نیست که یک­شبه اتفاق افتاده باشد. او اثر عمیق و جادوی قصه­ خوانی بر ذهن و روان کودکان را از نزدیک لمس کرده بود. حالا وقتش رسیده بود که کودکان روستا را با رمز و راز این جادوی ناب آشنا کند.