کبس

روشن چو آفتاب بدیدم که ذات او در اصفهان چو در شب تاریک کوکبست

بدان ای سوارافکن چیردست که از مهر سام است نوشم کبست

سوی حسی رو که نورش راکبست حس را آن نور نیکو صاحبست

آن‌ها که گهی چو انگبین‌اند گه تلخ‌تر از کبست، ماییم

اگر چه غصه ها بینم ز گردون آه می نکنم بدان تا هر گرانجانی نگوید من سکبسارم

خائیدهٔ دهان جهانم چو نیشکر ای کاش نیشکر نیمی من کبستمی

بشاخی همی یازی امروز دست که برگش بود زهر وبارش کبست

بکِشتم پس بپروردم به تیمار چو بررُستی کبست آوردیَم بار

اسکبسا د آلماسان ۱۹ کیلومترمربع مساحت و ۳۸ نفر جمعیت دارد.

پای من در بند محنت کرد دست روزگار نوش نادیده بسی خوردم کبست روزگار

امروز پایدار که برپاست ساقیی کبست خاک را و فلک را دو صد چراغ