کبابه

خون دلها که کبابست چو می نوشت باد گربه مستی نظری سوی کبابه اندازی

از عشق اگر دلت چو کبابی به تابه ایست دل باشد ار ز نرخ کبابت کبابه ایست

افتاده است شور به جان کبابها ای سوده نمک ز نمکدان کیستی

کبابه به هر جای بسیار بود که هریک مه از نار بر بار بود

زاتش عشق لفظ چون نمکش دل ما چون کبابهای تر است

مو احوالم خرابه گر تو جویی جگر بندم کبابه گر تو جویی