کای

عرفی مرید خلوتیان پیاده شو کاین قوم جلوه ز ابرش گرفته اند

و چون در حبس خانهٔ وحدت افتاد، هزارساله انسِ صحبتِ یاران گذشته با یک ساعته وحشتِ تنهائی چگونه مقابل کند و پنداری حکایتِ چنین حالی گفت، آنک گفت:

چرا خونابه میبارد ز گردون مگر از غصه ای دارد شکایت؟

به رستم چنین گفت کای پهلوان سرافراز گردان روشن روان

بگوهر صدف کاینات یعنی دل بانبیای کرام و به اولیای عظام

کم کن جفا، که از تو به درگاه تاج دین گه‌گه به لطف حال شکایت همی‌رسد

نمیگیرد کسی از خاک راهم از گرانقدری شکایتهای ابنای زمان را از هنر دارم

این در مشاهدات و نوشته‌های دانشمند سیاسی و مورخ فرانسوی الکسیس دو توکویل، به ویژه در مقایسه ایالات متحده با بریتانیای کبیر و زادگاهش فرانسه، سرچشمه می‌گیرد. توکویل اولین نویسنده ای بود که پس از سفرهایش به آنجا در سال 1831 این کشور را «استثنایی» توصیف کرد. اولین استفاده مستند از اصطلاح خاص «استثناگرایی آمریکایی» توسط کمونیست‌های آمریکایی در مناقشات درون کمونیستی در اواخر دهه ۱۹۲۰ است.

آتاناسیوس پاپولیس (یونانی: Αθανάσιος Παπούλης؛ 1921 – ۲۵ آوریل ۲۰۰۲) مهندس برق و ریاضیدان یونانی آمریکایی بود.

چهارشنبه، ۱ می ۲۰۰۲ – یک کلاه سبز- سرباز نیروهای ویژه آمریکایی- در نزدیکی بگرام زخمی شد.

زمانی، شعر و شطرنج و حکایت که خاطر را بُوَد دَفعِ مَلالی

کاین علاجست درد دوری را چه کنم رایش این صواب آورد

که در بیشتر کشورهای اروپایی و آمریکایی رواج دارد.

بر دیده ما بران سفینه کاین دجله آن دگر فراتست