معنی کلمه کاکتوس در لغت نامه دهخدا
|| انجیر هندی. صبار. انجیر فرنگی. شجرالصبار. ( فرهنگ نفیسی ) ( گیاه شناسی گل گلاب ص 230 ).
کاکْتوس (cactus)
هر گیاه متعلق به خانواده کاکتوس. این نام به بسیاری از گیاهان گوشتی و تیغ دار نیز اطلاق می شود. کاکتوس حقیقی محوری چوبی (مغزی چوب) دارد که با ساقه ای گوشتی و ضخیم به شکل های متفاوت احاطه شده است و روی آن معمولاً خار، و در واقع برگ تحلیل رفته، می روید. کاکتوس برای رویش در مناطق خشک سازگار شده است. گل های کاکتوس غالباً بزرگ و دارای رنگ روشن اند. میوۀ آن نرم، گوشتی، و غالباً خوراکی است و به آن گلابی خاردار می گویند. خانوادۀ کاکتاسه بومی قارۀ امریکاست. کاکتوس غول پیکر و کاکتوس شب گل ده از گونه های آنند. پهنای گل کاکتوس اخیر به ۳۰ سانتی متر می رسد. بعضی گونه های کاکتوس را به قاره های دیگر، ازجمله، اروپا، آسیا، و نواحی مدیترانه، آورده اند.