کاه گل

وقتی شاگردی دیرینه را مهجور کرد، به سبب آنکه بیرون در خانه را به کاه گل بیندوده بود. گفت: یک ناخن از شاهراه مسلمانان گرفته تو را نشاید علم آموختن.

پادشاهی فرمود که: سرایی بنا کنید. فصل بهار گذشت، نکردی، فصل تابستان گذشت، نکردی، فصل خریف گذشت، هم نکردی. این ساعت که عالم یخ بند شد، خواهی که کاه گل سازی؟ ندا آید: «الان وقد عصیت قبل».

تا چند کاسه لیسی این کوزه بر زمین زن برگیر کاه گل را از روی خنب باده

تو گوهری نهفته در کاه گل گرفته گر رخ ز گل بشویی ای خوش لقا چه باشد

هر کاه گل که از نم باران علی الفتوح از بام و در در آخرش افتاد می خورد

خونین دلی به صبر سر اندوده وز سرشک خاکین رخی چو کاه گل‌اندود می‌بریم

تا خاک ترا به کاه گل نندودند خورشید کسی به کهگل اندوده ندید

هست چو دیوار تن رود سیر کاه گلی کرده و سنگی به زیر

آگامای صخره ای سر زرد روی صخره های آهکی با شکاف های زیاد، برآمدگی ها یا دیوارهای صخره‌ای، دیوار خانه ها و دیوارهای کاه گلی زندگی می‌کنند.

مثال کاه و گلست آن مزوره و معجون هلا تو کاه گل اندر شکاف می‌افشار

وگر دوا بود این را تو خود روا داری به کاه گل که بیندوده است بام سما