کامگار

به ایران و به توران نامداری که بر ایران و توران کامگاری

ای زمان را پادشاه و ای زمین را شهریار پادشاه نامداری ، شهریار کامگار

زو شده محمود کار سروران کامران زو شده مسعود فال خسروان کامگار

ای دو دیده شاه عالم ای شه هندوستان کامگار و شهریار و شاه بند و شاه گیر

که بنمود ما را در این روزگار رخ شاه فرخنده و کامگار

دل در جهان مَبَند و به مستی سؤال کن از فیض جام و قصهٔ جمشیدِ کامگار

نسب این خاندان به جاماسب ساسانی فرزند پیروز یکم می‌رسد. جاماسب که در پایان دورهٔ نخست شاهنشاهی قباد یکم در سال ۴۹۶ میلادی به تخت شاهی ایران نشسته بود، پس از پنج سال با بازگشت قباد از پادشاهی کناره گرفت و از بیم قباد به ارمنستان رفت و پیرامون آنجا را به تصرف آورد. پس از جاماسب، فرزندانش بر آن ناحیه‌ها فرمان می‌راندند. فرزند او نرسی کامگار به دستور انوشیروان دیوار دربند را ساخت. نوهٔ او پیروز به گیلان آمد و با شاهزادگان گیلانی وصلت کرد. او را پسری آمد که نامش گیلانشاه نهادند. فرزند گیلانشاه به نام گیل گیلانشاه و مشهور به گاوباره است و سر سلسلهٔ گاوبارگان بوده‌است.

ای بسا ، ناکام ، کو از دولتت شد کامگار ! وی بسا ، بی نام ، کو از حشمتت شد نامور!

ای خسرو مظفر و پیروز و کامگار ایزد سرشته زاهن تیغت مظفری

کامگاری را دلیل وهم تو بنمود راه نامداری را علو جاه تو بگشاد در

کنیزک که او را رهانیده بود بدان کامگاری رسانیده بود