کامکاری

پس خوف و رجای تو گواهند بر ملکت شاه و کامکاری

که خود زان خردکامکاری کند به دیگر کسان نیز یاری کند

مگر دادگر کامکاری دهد به عوجم یکی دستیاری دید

بر چرخ کامکاری بدری شب طرب را فارغ ز وصل و هجران نقص و کمال داری

تو آن کامکاری که در حل و عقد به دست تو داده ست گیتی زمام

تویی در تن سرفرازان روان تویی در سر کامکاری بصر

قال اللَّه عز و جل: وَ لَهُ الْکِبْرِیاءُ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ او راست برتری و بزرگواری، کامکاری و جباری، بزرگوار در قدر و در کردار، بزرگوار در نام و در گفتار. در پاکی خود برتر از پنداشت، در بزرگی خود مهتر از دریافت، در قدر خود بیشتر از حدّ شناخت. سبحانه جلّ جلاله و عظم شأنه و عزّ کبریاؤه و جلّت احدیته و تقدّست صمدیّته.

ز اوج کامکاری اوفتادن به ناکامی و خواری دل نهادن

سلطان عرب به کامکاری قارون عجم به مال داری

که بود اقلیم چین را شهریاری به تخت شهریاری کامکاری