کاغذ

کاغذ طلبید و خامه برداشت ترتیب سواد نامه برداشت

چو بحر شعر ز کاغذ اگر سفینه کنند ز حفظ تو نرسد آفتی به او از نم

نام آن لب بخط سبز بجائی دیدم کاغذی یافتم و قند در و پیچیدم

چنان عالم ازو شد ایمن آباد که ظرف توتیا شد کاغذ باد

سبب توبه او آن بود که در راه کاغذی یافت بسم الله الرحمن الرحیم بر وی نوشته بود برداشت و جائی نیافت که آنرا بنهادی بخورد بخواب دید که به حرمتی که داشتی آن رقعه را درحکمت بر تو گشاده کردیم پس مدتی ریاضت کشید و مجلس آغاز کرد.

خوش آن افتاده دور از دوستان کز دوستی گاهی به پیغامی کنندش شاد، ننویسد اگر کاغذ

شوقت به ره قافله ی موج ز حکمت چون آب سخن بسته به دریا پل کاغذ

گرد کم فرصتی کاغذ آتش زده‌ام هر نفس قافله‌واری شررم می‌گذرد

کند بهار به برگ شکوفه یاد ترا چو آشنا که فرستد به آشنا کاغذ