کاشه

بنگر بدوستی که مرا طرفه اوفتاد با دوستی بروی چو پشت رکاشه ای

گرفت آب کاشه ز سرمای سخت چو زرین ورق گشت برگ درخت

مردم آن لر تبار و به زبان لری بختیاری سخن می گویند و از طایفه بابادی عکاشه می باشند.

گفت عکاشه صفر بگذشت و رفت گفت که جنت ترا ای شیر زفت

لغت کاسه وکاسست هم ازکاشه وکاش زانکه پرنقش گل و بوتهٔ مینایی بود

کاشهد ان لا اله لی سواه من به وحدانیتت هستم گواه

چه دگر بر فرس و استر خود رشک بری کاشهب چرخ روان بر اثر توسن ماست

کسی کرد نتوان ز زهر انگبین نسازد ز ریکاشه کس پوستین

همی تا سمورست و سنجاب چین نپوشد ز ریکاشه کس پوستین