کاسد

با حسن تو کاسدست امروز بازار هر آنکه بد روادی

با لب لعل و در دندان تو بس کاسد است هر چه لعل اندر بدخشان هر چه در اندر عدن

ای ملک دانی‌که تا من بسته‌ام لب از بیان چون متاع فضل‌کاسدگشته بازار سخن

کاسد متاع حسن به عهد تو شد چنانک صد یوسف و بشیر نیرزد به یک عزیز

بدکان ته آن کاسد متاعم که اصلا روی بازاری ندیرم

بجان بوسی همی خواهند مشتاقان ازو ای دل برو زو بوسه اکنون خر که کاسد گشت بازارش

عجز بردیم و قبول بار رحمت بافتیم آنچه اینجا کاسد ما بود آنجا باب شد

بر فضایل او فاسدست گوهر و در بر شمایل او کاسدس عنبر و عود

گفتم بوسی به جان دهی گفت برو بازار لب من اینچنین کاسد شد

شد سخن در روزگار ما چنان کاسد که خلق در شنیدن بر سخنور من احسان نهند!