کاروانگاه

کاروانگاه حوادث سینه مجروح ماست رو به ما دارد غم عالم به هر جا می رویم

کاروان ظفر و قافلهٔ فتح و مراد کاروانگاه به صحرای رجای تو کند

چون سرای کاروانگاهست دنیا بر گذر شب نمی آید که صد مسکین درو رنجور نیست

دیده اهل بصیرت کاروانگاه بلاست هرکه زخمی می‌خورد، از چشم ما خون می‌رود