کاروانه

چنین لشگر خوب نادیده رنج همه سر بسر کاروانهای گنج

در آن نواحی مردی بود که او را علی قهندزی خواندندی، و مدّتی در آن ولایت بسر برده و دزدیها و غارتها کردی و مفسدی چند، مردمان جلد با وی یار شده و کاروانها میزدند و دیهها غارت میکردند. و این خبر بامیر رسیده بود، هر شحنه‌ که میفرستاد، شرّ او دفع نمیشد. چون آنجا رسید این علی قهندزی جایی که آن را قهندز گفتندی و حصاری قوی در سوراخی‌ بر سر کوهی داشت بدست آورده بود که بهیچ حال ممکن نبود آن را بجنگ ستدن و آنجا باز شده‌ و بسیار دزد و عیّار با بنه‌ها آنجا نشانده. و درین فترات‌ که بخراسان افتاد بسیار فساد کردند و راه زدند و مردم کشتند و نامی گرفته بود، و چون خبر رایت عالی شنید که بپروان رسید، درین سوراخ خزید و جنگ را بساخت، که علف‌ داشت سخت بسیار و آبهای روان و مرغزاری بر آن کوه و گذر یکی، و ایمن‌ که بهیچ حال آن را بجنگ نتوان ستد.

آنشوخ کان شکر بگشود کاروانها شکر ببر زشیراز در هند تا توانی

هرکه رفت از خود به داغی تازه‌ام ممتازکرد آتش این‌کاروانها جمله بر جان منست

کاروانها از درایش گام زن در پی آواز نایش گام زن

کاروانها همه محمل کش یأس است اینجا ناله را بدرقهٔ سعی طلب باید کرد

بگذر ای شمع ز تشویش زبان آرایی کاروانهاست درین دشت خموشی دنبال

کاروانهای ثواب و روزه و حج و زکات کرده پیش از خود روان در دار ملک جاودان

چو آواز جرس تجرید آزادی غنیمت دان برون زین کاروانها دامن خود گیر و تنها رو

راه می بینم به صد حسرت ز دور وندر آنجا کاروانها در عبور