کارو

ریموند کارور در زبان فارسی به آثاری در زبان فارسی اشاره دارد که یا ترجمهٔ آثار کارور است یا درباره او.

در بعضی منابع جغرافیایی بعد از اسلام گاهی اوقات توصیف «اروند» بر رود کارون دلالت دارد و در مواردی بر این رودخانه.

عجب نبود زپند واعظ ار خلقی براه آید که گاهی ناله سگ هم، دلیل کاروان باشد

مکن از ناله در این کاروان ای ساربان منعم چه سودت از هزاران گر زبان بندی درائی را

کشف شده‌است(۶۰۰ هزار تا ۹/۳میلیون سال پیش از میلاد مسیح) و «انسان کاروَرز»

چه طالع دارم این کز آسمان یک کاروان غم که آید بر زمین، جز بر دل من بار نگشاید

غرور حسن کی بی جا زند راه نظر بازی؟ هوس دنباله ی این کاروان بی جگرگیرد

تا از سر دل ودین مردانه برنخیزی با کاروان یوسف سودا نمی توان کرد

خواجه چرا نشسته خیز که رفت کاروان بار به بند و شو توهم در پی کاروان روان

گشت در آن وادی ظلمت نشان زنگی شب رهزن آن کاروان

بعضی از مفسران و مورخان چنین نگاشته‌اند که حِجر شهری بود در مسیر کاروان تجاری مدینه و شام در یک منزلی «وادی القری» و در جنوب «تیمه» و امروز تقریباً اثری از آن نیست.

برون از گرد آمد کاروانی فتاده شور از ایشان در جهانی

چو چشمم بر شهیدانش فتد، در حشر آسایم چو ره گم کرده یی آذر که، بیند کاروانش را

ای غریب خسته درتابی هنوز کاروان بگذشت و در خوابی هنوز