کاردیده

بران تشت زرین کجا خون اوی فرو ریخت ناکاردیده گروی

شوند انجمن کاردیده مهان بدان جنگ بی‌مرد گردد جهان

بدان ای پسر که خدای تعالی دو فریضه پیدا کرد از بهر منعمان و بندگان خاص و آن حج است و زکوة و فرمود که هر که را ساز بود خانه او را زیارت کند و آنرا که ساز ندارد نفرمود، نه بینی که در دنیا نیز معاملت درگاه پادشاه هم خداوندان نعمت توانند کرد و اعتماد حج بر سفرست و بینوایان را سفر فرمودن نه از دانش باشد و بی‌ساز سفر کردن از تهلکه و نادانی باشد و چون ساز بود سفر نکنی خوشی و لذت دنیا تمام نباشد که خوشی دنیا و لذت نعمت اندر آنست که نادیده به بینی و ناخورده بخوری و نایافته بیابی و این جز در سفر نباشد که مردم سفری جهان آزموده و کاردیده و روزبه و دانا بود که نادیده دیده باشد و ناشنیده شنیده، چنانک گفته‌اند: لیس الخبر کالمعاینه کی جهان دیدگان را برابر نکنند و گفته‌اند، نظم:

زانچ او به نوک خامه کند صد یکی کنند مردان کاردیده به شمشیر هندوی

به دل گفت پس کاردیده هجیر که گر من نشان گو شیرگیر

مگر می‌رفت شیخی کاردیده بره در دید طاقی برکشیده

چنین گفت آن نامور پهلوان به آن لشکر و کاردیده سران

تو همچو حکیم کاردیده هردم به نصیحتی و پندی

بسی نامور کاردیده سوار که از من رمیدند در کارزار

تمامت انبیای کاردیده حقیقت اندر این معنی رسیده