کارد

اثر نبود بگفتاری که کردار از پی اش نبود نهال نام نیک آن نیست کارد بار ننگ آخر

کانچه نعمان کاردان آراست زاد می زادگان نیاید راست

یکی گفت ضایع چرا میکنی عمر چگونه کسی تخم در شوره کارد

شه کاردان گشت کشتی‌گرای فروماند خاقان چین را به‌جای

کش کارد به استخوان رسیده ست وز محنت دل به جان رسیده ست

آورده‌اند کی وقتی در میهنه جماعت صوفیان را چند روز بود کی گوشت نبود کی در مطبخ بکار برند و حسن ترتیب آن نداشت وجمع را تقاضای گوشت می‌بود. روزی شیخ برخاست و جمع در خدمت شیخ برفتند تا از دروازۀ راه مرو بیرون شد و بر بالای زعقل شد که بر سر بیابان مرو هست و بیستاد و توقف کرد آهویی از صحرا پیدا شد و می‌آمد تا پیش شیخ و در زمین می‌گشت. شیخ را آب در چشم می‌آمد و می‌گفت نباید نباید!. پس شیخ روی بجمع آورد و گفت دانید کی این آهو چه می‌گوید؟ می‌گوید آمده‌ام تا خودفدای اصحابنا کنم تا فراغت دل شما حاصل گردد و ما می‌گوییم نباید کی بچگان داری و او الحاح می‌کند. پس شیخ و اصحابنا بگریستند و نعرها زدند و حالتها رفت. پس شیخ آهو را بدکان قصاب فرستاد و حسن را گفت بگو تا بکارد تیز او را بسمل کند تا امشب صوفیان را مرادی حاصل شود حسن بحکم اشارت برفت و کار ساخته گردانید و جماعت بیاسودند از آن گوشت آهو.

همان مهر و خدمتگری پیشه داشت همان کاردانی در اندیشه داشت

گفتش اندر گوش دل، رب وَدود گر نبودی کاردان، جرم تو بود

اگر تخم حنظل بهنگام کشت بکارد ملائک بباغ بهشت‌

کنیزی کاردان را گفت آن ماه به خدمت خیز و بیرون رو سوی شاه