کارابین
معنی کلمه کارابین در فرهنگ فارسی
معنی کلمه کارابین در دانشنامه عمومی
کارابین در دو شکل عمومی D و گلابی و به صورت های ساده و پیچ دار ساخته می شود که هر کدام دارای کاربرد خاصی است. مقاومت کارابین ( میزان وزنی که می تواند تحمل کند ) بر روی بدنی آن نوشته شده است.
کارابین در بسیاری از فعالیت ها که در آن نیاز به کاربرد طناب هست بکار می رود. در کوهنوردی، سنگنوردی، غارنوردی، قایق رانی بادبانی، دره نوردی، درختکاری، امداد و نجات، بالن سواری، دسترسی با طناب، نجات در آب های خروشان، حرکات آکروباتیک، نماشویی، کارهای ساختمانی و برخی از عملیات نظامی و صنعتی از کارابین استفاده می شود.
کارابین ها عمدتاً از آلیاژ فولاد و آلومینیوم ساخته می شوند. کارابین های ورزشی که در ورزش استفاده می شوند دارای وزن کمتری نسبت به موارد استفاده شده در برنامه های تجاری و نجات هستند. این کارابین ها معمولاً از آلیاژهای سبک آلومینیوم ساخته می شود.
برخی از کارابین ها جنبه تزئینی دارند این کارابین ها غالباً به عنوان کارابین تزئینی یا مینی باینر ( mini - biners ) شناخته شده و از طرحی همانند کارابین های ورزشی بهره می برند که برای حمل کلید ( جاسوئچی ) و سایر وسایل سبک ( مانند: بطری آب ) از آن ها استفاده می شود از این رو به دلیل عدم وجود استاندارد آزمایش بار و استانداردهای ایمنی در ساخت، بر روی بسیاری از آنها مهر "غیرقابل استفاده برای صعود ( Not For Climbing ) " یا هشدار مشابه وجود دارد. در حالی که از دیدگاه ریشه شناسی هر حلقهٔ اتصال فلز با یک دهانه برگشت پذیر از نظر فنی یک کارابین است، اما در بین جامعه کوهنوردی فقط به آن دسته از وسایل تولید شده و آزمایش شده برای تحمل بار در سیستم های حیاتی ایمنی برای سنگ نوردی و کوهنوردی، که دارای قدرت تحمل بیش از ۲۰ کیلو نیوتن هستند کارابین می گویند.
جملاتی از کاربرد کلمه کارابین
از سال ۲۰۱۰ ام۱۶ جای خود را به عنوان سلاح سازمانی اصلی نیروی زمینی ایالات متحده به تفنگ کارابین ام۴ واگذار کرده که در واقع نسخه کوتاه شدهام۱۶ آ۲ است.
تفنگ برتیه و کارابین برتیه خانوادهای از تفنگهای نظامی فرانسوی بود که از دهه ۱۸۹۰ و در جنگ جهانی اول تا آغاز جنگ جهانی دوم به کار میرفت و سلاح انفرادی اصلی نیروهای مسلح فرانسه بود.
ام۱ کارابین نوعی تفنگ کارابین سبک نیمهاتوماتیک است که از سلاحهای اصلی ارتش آمریکا در جنگ جهانی دوم، جنگ کره و جنگ ویتنام بود و بهطور گسترده مورد استفاده ارتش، نیروهای شبهنظامی، پلیس و شهروندان عادی آمریکا و بسیاری از کشورهای دیگر بود.
سربازان آمریکا به دلیل شباهت ام-۲۷ با ام۴ کارابین از این تفنگ استقبال کردند و بیان کردند که ام-۲۷ نسبت به ام-۴ و ام-۱۶ خنکتر کار میکند و کمتر کثیف میشود. همچنین به دلیل طراحی بهتر، نیاز کمتری به تمیز کردن دودههای باروت سوخته ناشی از شلیک دارد. تفنگداران اذعان داشتند که دقت شلیک با این تفنگ، بسیار بیشتر از ام-۲۴۹ است و خرابیها و نقصهای فنی که قبلاً در ام۱۶ ایآر-۱۵ و ام۴ کاراباین مشاهده میشد در این تفنگ مشاهده نمیگردد و تفنگی بسیار قابل ستایش است.
با وجود این که بیشتر ویژگیهای خوبی داشت، یک عیب جدی امپی ۴۰ حساسیت آن به رطوبت، گردوخاک و سرما بود که اغلب موجب گیرکردن آن میشد. با وجود چنین مشکلاتی که البته بعداً مرتفع شد، امپی ۴۰ در کنار کارابینر ۹۸کا، یکی از سلاحهای استاندارد پیادهنظام آلمان باقی ماند.