کادمیوم
معنی کلمه کادمیوم در دانشنامه آزاد فارسی
عنصری فلزی، نرم، چکش خوار، مفتول شدنی، به رنگ سفیدنقره ای، با نماد Cd، عدد اتمی ۴۸، و جرم اتمی نسبی ۱۱۲.۴۰. در طبیعت به صورت سولفید یا کربنات در کان سنگ های روی یافت می شود. فلزی سمی است که به سبب دورریزی صنعتی آلاینده ای زیست محیطی شده است. در باطری ها و آب کاری برقی به کار می رود و یکی از اجزاء آلیاژهایی است که در بلبرینگ های با ضریب مالشی کم به کار می رود. همچنین، از اجزای سازندۀ آلیاژهایی است که نقطۀ ذوب بسیار کمی دارند. به سبب جذب نوترونی بسیار زیاد، در میله های کنترل واکنش گاه های هسته ای کاربرد دارد. در ۱۸۱۷، فریدریش اشترومایر (۱۷۷۶ـ ۱۸۳۵ )، شیمی دان آلمانی، براساس شخصیت اسطوره ای یونانی، کادموس، این عنصر را نام گذاری کرد.
جملاتی از کاربرد کلمه کادمیوم
برای میزان بسیار اندک کادمیوم و سرب کارهایی تصور می‌شود، ولی قطعاً این حجمی که در بدن موجود هست برای انسان سمی است.
این بیماری در اثر مواجهه شغلی با فلز کادمیوم( مواجهه استنشاقی) نیز به وجود خواهد آمد.
در سال ۱۹۹۶ اولین اسکوتر الکتریکی تولید انبوه به نام پژو اسکوترالک منتشر شد. از باتری های نیکل-کادمیوم و برد ۴۰ کیلومتر (۲۵ مایل) استفاده می کرد.