ژنده پوش

لباس پربهای ژنده پوشی کهنه شد دیگر نباشد عیب پوشی اهل دنیا را چو دارایی

نافه دامن صحرای وجود ژنده پوشان جهان می باشند

من ژنده پوش یارم و دارم به جان او ننگ از قبای قیصر و عار از کلاه وی

ژنده پوشی که رفت وباز آمد از کجا او بدین نوی گردید

کهن خرفه ی مفلسی ژنده پوش بتشریف سلطان فرستاده ام

ژنده پوشیدی و جامه ملکی برکندی پاره پاره دل ما را تو بر آن ژنده زنی

نیستم خاقانی آن خلقانیم کان مرد گفت و این چنین به چون به جمع ژنده پوشان اندرم

چون بسی عیبش بگفتند آن زمان ژنده پوشی بود برجست از میان

چو گل ز خوشی به خنده کوشیم هر چند لباس ژنده پوشیم

ازین دین به دنیافروشان مباش بجز بندهٔ ژنده پوشان مباش