چونکه

چونکه ایشان مر شما را یاورند غمگساران شفاعت گسترند

بسکه لطیف است آن عارض نازک به رو چونکه نظر می کنی می چکد از دیده آب

کس فرستاد و طلب کرد آن صدیق چونکه آمد گفت ای یار شفیق

ور همی آباد خواهد خاک را چونکه ز آبادی فزونستش خراب ؟

چونکه نسیمی رهید از سر پندار خویش گشت بری، لاجرم، شد ز فنا استراح

مصطفی ساعتی مراقب شد در طلب چونکه خلق او آن بد

چونکه شهرستان دل معمور شد در هر نفس کاروان ها گردد از حق سوی شهرستان روان

هرچه بیند چونکه می بیند ز دوست لاجرم او عاشق و مفتون اوست

چونکه بخود نظرکنم، من نه ز جانم و تنم مطلق و بی تعینم، من نه منم، نه من منم

در ازل چونکه جفا لازم خوبی آمد راضیم آن صنم ازجور و جفائی بکند