چوزه

در مذاقم کرده شکر را چوزهر کرده عشق اومرا رسوای دهر

کسی خورد می وصلش که بی ترش رویی چوزهر ساغر تلخش دهند در کشدا

کسیکه بودچوزه تنگ عیش وگوشه نشین بدست کردزجودتوخانه هاچو کمان

بطبع چرخ کمان شکل ناکسست چوزه که بدرک است چو بهرام و بی حفاظ چوتیر

هم تو توی هم تو منم هیچ مرو از وطنم مرغ توی چوژه منم چوزه به هر خاد مده

شوددر جهان هر که عاق پدر چوزهر آید اندرمذاقش شکر

چوزهٔ عنقا بود از بیضهٔ مارش امید چشم نیکی هر کرا باشد ز ابنای زمان