چوبکاری

چرب نرمی را نباشد چوبکاری در قفا از خلال آسوده است آن کس که بی دندان شده

به اندک رتبه ته چوبکاری فخر می سازی بود معراج واعظ هر کجا منبر شود پیدا

به من کی آشنا از روی یاریست دلش در عاشقی ته چوبکاریست

چوبکاری آتش سوزنده را بال و پرست چوب گل سازد دو بالا شورش دیوانه را

در مقام خویش باشد چوبکاری را ثمر چوب گل سوداییان را چوب چینی می شود

شعلهٔ بی‌باک را از چوبکاری باک نیست چوبِ گل از بوی گل دیوانه‌تر سازد مرا

چون خورد نان خلق، دندان را می کنم چوبکاری از مسواک