چهش

هر که ظالم‌تر چهش با هول‌تر عدل فرمودست بتر را بتر

دل هرکس که درین غمکده صحرا گردد ناگهان یوسف کنعان به در آید ز چهش

حاجت من ز زنخدان تو دایم این است که نجاتی ندهد یوسف دل را ز چهش

هر کی سرش شکافتی سر بفراخت بر فلک هر کی تو در چهش کنی یافت جهان روشن او

کرد واعظ از حماقت در چهش عاقبت گردید شیطان رهش

سهلست اگر چو خود ذقنش در چهش فکند در چه توان شدن بامید چنان رسن