چغانی

تا نقش کرد بر سر هر نقش بر نوشت مدح ابوالمظفر شاه چغانیان

چو خواهی فرستمت بی‌مر سپاه چغانی که باشد که یازد به گاه

شغل چغانیان را بی باره یکبار دود و باره نمی یابد

و هر چند این نامه برفت، این ماربچه بغنیمت داشته بود مردن پدرش و دور ماندن سلطان از خراسان، و می‌شنود که چند اضطراب‌ است. و هرون عاصی مخذول‌ میساخته بود که بمرو آید با لشکر بسیار تا خراسان بگیرد، و هر دو جوان با یکدیگر بساختند و کار راست کردند، بدانکه هرون بمرو آید و پسران علی تگین چغانیان و ترمذ غارت کنند و زآنجا از راه قبادیان باندخود روند و بهرون پیوندند.

چغانی گوی بود فرخ‌نژاد جهانجوی پر دانش و بخش و داد

پس برگی بساخت و روی به چغانیان نهاد.

ابوالمظفر طاهر امیری فاضل و هنرپرور و خود نیز اهل شعر و سخن بود و به قولی عوفی (۱/۲۷) «هم بر ممالک چغانیان ملک و هم در ولایت هنر و بیان سلطان بود». اما گفته همو که ابوالمظفر طاهر در ۳۷۷ق/۹۸۷م درگذشته است، با آگاهیهای تاریخی تناقض آشکار دارد.

دفترگشتاسب را میرچغانی‌ زنده کرد کارنامهٔ روستم را احمد سهل‌ گزین