چشم بند

آسیمه سر چو گاو خراسم که چشم بند نگذاردم که چشم به روغن درآورم

خوابت، طرّار چشم بندی ست در پیش گریوه بلندی ست

مگر خواب بهاران چشم بندی کرد رضوان را؟ که چندین حور بیرون از بهشت کردگار آمد

جادویی و چشم بندی، پرفسون و پر گزندی برگل از سنبل کمندی، بر مه از عبهر نقابی

مگر آن که هر دو چشمش همه عمر بسته باشد به ورع خلاص یابد ز فریب چشم بندان

گرد ابروی تست جای نماز باز در چشم بنده آب وضوست

خدایگانا از گرد راه موکب تو خدا گواست که شد چشم بندگان روشن

ور سحر آن کس نیستی کو چشم بندی می‌کند چون چشم و دل این جسم و تن بر سقف گردون آمدی

نور غیر ازکسوت عریانی خورشید نیست چشم بند است اینکه او خود را بپوشاند ز من

چشم خلایق از او بسته شد از چشم بند زانک مسلم شده چشم ورا ساحریست