چشم زدن

هر چشم زدن، دیدهٔ دریا نسبم را غمهای تو از گریه سبکبار نمودی

شبنم از باغ به یک چشم زدن بیرون رفت که سبکروح به دل بار نگردد هرگز

بیکی چشم زدن چشم توام برد ز راه چشم بد دور زچشمان تو ماشاالله

یک چشم زدن خیال تو پیش نظر بهتر که جمال خوبرویان همه عمر

زهر چشمی بنما اهلی دلسوخته را تا بیک چشم زدن در عدم آباد رسد

دست نقاش طبیعت پی رنگ‌آمیزی به یکی چشم زدن کیست که مفتون نکند

دیدی آن عربده واعظ و عجب زاهد کزمه نو به یکی چشم زدن گشت هدر

این رگ ابر به یک چشم زدن می گذرد قدراندازی مژگان رسا را دریاب

چون نور نظر که بازگردد به مژه در چشم زدن به دیده تر بازآی

دارد از گرمروان داغ، مرا سیر شرار که به یک چشم زدن زین ره خوابیده گذشت