چشم زد

یک چشم زدن گر قدح از دست گذارم جان آبله پا تا لب ساغر بگریزد

نادیده رخش تمام تا چشم زدیم چون راحت روزگار بر ما بگذشت

به نیم چشم زدن قطع شد وجود و عدم گذشتگی چقدر تیغ آبدارم‌ کرد

شد جهان بر سر آن غمزه و غوغاست هنوز این همه فتنه بیک چشم زدن چون کردی

از پای درآمدم که تا چشم زدم ازدست بشد دلی که در دست نبود

گوش کردی و به ‌یک چشم زدن شدی آنجا که ببایست شدن

تیر مژگان تو تا در دل خونبار نشست شستم از دیده به یک چشم زدن دست به هم

ای خوشا عالم معنی که به هر چشم زدن بهر دل بردن ما ماه لقای دگر است

چنان محروم خواهد یار از دیدار خود ما را که نپسندد نظر در روی خود یک چشم زد ما را

به نیم چشم زدن شد تهی زنقد حیات بساط هستی، چون کاغذ شرارآمیز