چشم خال

صد پرده شوخ‌تر بود از چشم خال تو این نافه پیش پیش دود از غزال تو

از درد تو نیست چشم خالی ز نمی هر جا که دلیست شد گرفتار غمی

 تا جلوه کرد سرو قدت بر کنار چشم خالی نگشت آب روان از کنار من

صد پرده شوختر بود از چشم خال تو این نافه در دویدن از آهو گذشته است

بینم جهان به روی تو روی تو گوییا چشم من است و مردمک چشم خال تو

نظر کردن بخلق از چشم خالص ندیدن هیچکس را جز موافق