چشم بلبلی

در چشم بلبلی که پر و بال سوخته است باغی که دلگشاست همین گنج گلخن است

خاک زمین فقر گلستان دیگر است زان چشم بلبلی که دمید از حصیر من

قطره ی شبنم سر شاخ گلی تافت مثل اشک چشم بلبلی

برو چو بوی گلت، سوی گلشنی بتماشا؛ گلی که از چی او چشم بلبلی است نبویی

در چشم بلبلی که کشد سر به زیر بال عالم تمام یک گل بی‌خار می‌شود