چرغ

زشاهین و چرغ آسمان بسته ابر رمان از غو طبل بازان هژبر

سگ و یوز با چرغ و شاهین و باز نباید کشیدن به راه دراز

بدو گفت ای چرغ و چشم مادر سزد گر نالی از بهر برادر

محمّد خواجهٔ عالم چرغ دودهٔ آدم که سرّ آفرینش را وجودش‌کرده برهانی

اندر پناه عدل تو هستند بی‌گزند از چرغ و باز و شاهین کبکان کوهسار

به تیر و یوز و باز و چرغ و شاهین شکار دلت خواهد کرد رامین

سگ و شاهین و چرغ ویوز و شهباز همی بردند مردان سر افراز

از شکوه و عدل و امن او تذرو و کبک را باز جره زقه داد و چرغ زیر پر گرفت

زمیغ روان چرخ چون پر چرغ برآواز رامشگر از مرغ مرغ

مصری تازی سرش طوق ده جام جم چرغ هلال افکنش حلقه گوش طغان