چرخشت

این تیغ نه از بهر ستمگاران کردند انگور نه از بهر نبید است به چرخشت

من باغ جان بدادم چرخشت را خریدم بر جام می‌نبشتم این بیع را قباله

بس سرد نپایم که مرا آتش هجران آتشکده کرد این دل و این دیده چو چرخشت

آرد سوی چرخشتشان، وانگه بدرد پستشان از فرقشان و پشتشان وز رو، ز پی وز ناصیه

بساغر اندر شاید که خون بگرید زار که ... بچرخشت در عذاب انگور

من سرد نیابم که مرا ز آتش هجران آتشکده گشته‌ست دل و دیده چو چرخشت

این تیغ نه از بهر ستمکاران کردند انگور نه از بهر نبیذ است به چرخشت

من سرد نیابم که مرا ز آتش هجران آتشکده گشته است دل و دیده چو چرخشت

دو چشم من چو دو چرخشت کرد فرقت او دو دیده همچو به چرخشت دانه انگور

برد آن کشتگکانرا به سوی چرخشت همه را در بن چرخشت فکند از پشت