چرب زبانی

جلوه بمعراج معانی کنم درارنی چرب زبانی کنم

آن ادیب است که آداب بخلق‌ام وزد نی کسی کو بدهان چرب زبانی دارد

در مدح جز تو چرب زبانی نمود شمع عقلش ز غیرت آتشی اندر زبان نهاد

نصیب پاک دهانان بود حلاوت عیش شکر ز چرب زبانی حصار بادام است

گر صفا می طلبی خوش سخنی ورز که شمع روشنایی همه از چرب زبانی دارد

ز فرط چرب زبانی چر پسته دلداری زخنده رانی همواره باز مانده دهن

من به صد چرب زبانی و به شیرین سخنی که به این چربی و شیرینیت آرم در راه

موم از چرب زبانی نکند صید مرا شعله ام شعله، سرعالم بالا دارم

چون شمع شدیم انجمن آرای حریفان افسوس که با چرب زبانی نرسیدیم

از باده و از چرب زبانی چنان ماه اندر سرما هر دو ز مستی اثر آمد