چراندن

درین بهار که فصل چراندن نظرست در آشیانه به سر بردم از شکسته پری

چون شبنم از چراندن چشم است رزق ما نه همچو دیگران به شکم زنده ایم ما

مپوش چشم ز روی نکو که چون شبنم به ما چراندن چشمی ز گلستان ماند