چاکری

نوشستست کای شاه عالی مقام تو را ما همه چاکریم و غلام

نه هرکه تنگ ببندد کمر بخدمت شاه رسوم خدمت و آئین چاکری داند

تو که باشی که کنی چاکری خود ظاهر تو که باشی که کنی بندگی خود اظهار

محل و جاه چه جوئی به چاکری ز امیر؟ چگونه باشد با چاکریت جاه و محل؟

نظر فرما به حال زارم ای جان که چون من در جهانت چاکری نیست

آنکه از چاکریش بر همگان سردارم و آنکه با بندگیش از دو جهان آزادم

کهترش را در زمانه مهتری کردن سزد آسمان را پیش قدرش چاکری کردن سزد

انبیا و اولیا در راه دین حلقه در گوش تواند از چاکری

پس تو گویی این گره چاکری کن چون کنند بندگان بندگان را پادشاهان چاکری

هم فلک ترا کرده قنبری هم ملک ترا کرده چاکری