چاچی

شکسته شدش چاچیانی کمان ز تیر سپهری برآمد فغان

ز بس‌که بهر تماشای رزم خم شد چرخ چو چرخ چاچی شاهش‌ نماند پشت دوتاه

هر چَنْ که تنهْ چاچی کَمون لَسْ نییه مه دلْ ره هزارْ تیرْ بَزویی، وَسْ نییه؟

کمانهای چاچی و تیر خدنگ نگه‌دار پشت تهمتن بجنگ

بسْ فتنوئه چاچی به دستْ، نوک اندوتن الْکه منه سینه، نَشئهْ دوُتن

چو تنگ اندر آورد بر گوش شست خدنگ از بر چرخ چاچی بجست

فکند چاچی و خفتان وگرز را برداشت نهاد زین زبر رخش ناتوان رستم

به چاچی کمان راند اندر زمان بزد بر بر دیو تیره روان

به دست اندر آورد چاچی کمان کمانش کمین ساخت بر پهلوان

نرگس دیمهْ سَرْمَستْ و مه جا قرین بی چاچی دیمه تیرِ غَمزه ره به کین بی