چاپلوسی

جانی است چون چراغی در زیر طشت قالب کرد به پیش نورش خورشید چاپلوسی

ز چاپلوسی این گربه هیچ باقی نیست ولیک من نه حریفان خواب خرگوشم

به پرکار دگر شد نکته پرداز نمود از چاپلوسی منّت آغاز

چاپلوسان سخن‌چین را ز درگه دور دار چاپلوسی خرمن آزادگی را اخگر است

سخت گیرند تاکه رام شوم چاپلوسی کنم غلام شوم

می‌کشد چون چراغ لاله ز سنگ روغن از چاپلوسی و نیرنگ

گرت شیر رخت از بدن برکند از آن به که سگ چاپلوسی کند