چامه

چو آن چامه بشنید بهرام گور بخورد آن گران سنگ جام بلور

کام بخشای امیرا منم آن چامه نگار که بخوان سخنم زائده چینی است جریر

بنده آن رتبه ندارد که تو در چامه خویش در حق وی کنی اینسان گهر افشانی را

بگویم یکی چامه ی آبدار به توصیف یازنده ی ذوالفقار

نامه ای در ضیا چو مهر منیر چامه ای در صفا چوآب روان

گفت این چامهٔ جانبخش به نوروز بهار گرچه افسرده دل از عزلت و تنهایی بود

بفرمود تا چنگ برداشت ماه بدان چامه کز پیش فرمود شاه

خامه‌ام تفنگ آمد چامه‌ام شرپنل توپ «حاجبا» به دشمن گو، هان زمان شلیک است

همان چامه و چنگ ما را بس است نثار زنان بهر دیگر کس است

بود بچامه ابداع شوکتت مطلع بود بنامه ایجاد حشمتت عنوان