چاروا

پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، استان انتره ریوز زیستگاه بومیان (گوارانی، چاروا، چانا) بود.

پس از ساخت مجموعه کاخ تابستانی سردار امجد در اراضی جنوبی مریان، ساکنان آن اراضی به گوشه جنوبی‌تر و دقیقاً در مسیر تردد چاروادارانی که از تالش به خلخال و هیر و اردبیل می‌رفتند، رانده شدند و در آن‌جا برای خود خانه‌های تازه‌ای ساختند. از مجموعه آن خانه‌ها دهکده کوچکی به وجود آمد که خود اهالی آن را نوئه‌دی (در زبان تالشی: ده نو یا تازه) نامیدند. در همان زمان چون دیوارهای خانه‌های نوساز نوئه‌دی به رسمی کهن، با آهک سفید شده بودند، چارواداران ترکی‌زبان آن دهکده را آق‌اولر به‌معنی خانه‌های سفید می‌شناختند.

بر سرت خاکی که شب از کوچه‌های اصفهان گه به پشت خود کشیدی گه به پشت چاروا